10. gün
- 20 Mart 2024
Yeşaya 41:18 - Çıplak tepeler üzerinde ırmaklar, Vadilerde su kaynakları yapacağım. Çölü havuza, Kurak toprağı pınara
çevireceğim.
Beşir, evinin avlusunda gölgede oturuyor ve geleneksel çay hazırlıyor. Savaş yüzünden asıl memleketi olan Batı Sahra'dan kaçmak zorunda kaldı ve şimdi Cezayir'de (Algeria'da) bir mülteci kampında yaşıyor. O kamp da çölün ortasındadır. Beşir ve onunla birlikte kaçan yurttaşları kendini dünya tarafından unutulmuş hissediyorlar.
1975'e kadar Barı Sahra, İspanya'nın bir sömürgesi idi. O yılda İspanya hükümeti kendi ordularını çekince ortalık karıştı: hemen Fas (Maroko) ve Moritanya Batı Sahra'yı ele geçirmeye çalıştılar. Ortaya çıkan savaşta 180.000 Sahralı (yada Sahravi diyebiliriz) Cezayır'e kaçmaya başladı. Ve 33 yıl sonra bu mülteci kampı daha da vardır, hatta dünyanın en eski mülteci kampıdır. Yiyecek kıtlığı var, eğitim ve tıbbi bakım eksikliği var. Kamptaki halk her gün hayatta kalmak için savaşıyor.
Bu kadar uzun süre evsiz ve temel ihtiyaçlardan yoksun yaşamak büyük bir umutsuzluğa yol açtı. Ama Sahralıların sadece fiziksel durumu deği, zihinsel durumu da çok kritiktir. Uzun yıllar çölde yaşadıktan sonra, umutları tükenmiş durumda. Ama Allahımız onlara canlı su vermek istiyor - yeter ki, Onun iyi haberini duysunlar. Sahi, bunun şansları çok düşük. Sahraviler arasında neredeyse hiç bir Mesihçi yok. Bir milyonluk bu Müslüman etnik grup içinde tek bir işçi bile yok.
DUA EDELİM: