Davut’un hayatı - 5.vaaz - 1.Samuel 21
Davut Saul’dan kaçıyor
1 Davut Nov Kenti'ne, Kâhin Ahimelek'in yanına gitti. Ahimelek titreyerek Davut'u karşılamaya çıktı. "Neden yalnızsın? Neden yanında kimse yok?" diye sordu.
2 Davut şöyle yanıtladı: "Kral bana bir görev verdi. 'Sana verdiğim görevden ve buyruklardan kimsenin haberi olmasın' dedi. Adamlarıma gelince, belli bir yere gitmelerini söyledim.
3 Şu an elinde ne var? Bana beş somun ekmek ya da başka ne varsa ver."
4 Kâhin, "Taze ekmeğim yok" diye karşılık verdi, "Ama adamların kadından uzak kaldılarsa kutsal ekmek var."
5 Davut, "Yola çıktığımızdan her zaman olduğu gibi, kadından uzak kaldık" dedi, "Sıradan bir yolculuğa çıktığımızda bile adamlarım kendilerini temiz tutarlar; özellikle bugün ne kadar daha çok temiz olacaklar."
6 Bunun üzerine kâhin ona kutsal ekmek verdi; çünkü orada huzura konan ekmekten başka ekmek yoktu. Bu ekmek RAB'bin huzurundan alındığı gün yerine sıcak ekmek konurdu.
7 O gün Saul'un görevlilerinden Edomlu Doeg adındaki baş çoban RAB'bin önünde dinsel görevini yerine getirmek üzere orada bulunuyordu.
8 Davut, Ahimelek'e, "Yanında mızrak ya da kılıç yok mu?" diye sordu, "Kralın işi acele olduğundan, yanıma ne kılıcımı aldım, ne de başka bir silah." \f p 21:7. "Dinsel görevini yerine getirmek üzere": Özgün metin, "RAB'bin önünde alıkonulmuş".
9 Kâhin, "Ela Vadisi'nde öldürdüğün Filistli Golyat'ın kılıcı var" diye karşılık verdi, "Efodun* arkasında beze sarılı duruyor. Burada başka silah yok. İstersen onu alabilirsin."
Davut, "Onun gibisi yoktur, onu bana ver" dedi.
10 Saul'dan kaçan Davut o gün Gat Kralı Akiş'e gitti.
11 Akiş'in görevlileri, "Bu İsrail Kralı Davut değil mi?" dediler,
"Çalıp oynarken, 'Saul binlercesini öldürdü, Davut'sa on binlercesini' diye hakkında ezgiler okudukları kişi bu değil mi?"
12-13 Bu sözler Davut'u derin derin düşündürdü. Gat Kralı Akiş'ten çok korkan Davut, onların önünde tutumunu değiştirerek deli gibi davrandı. Kentin kapılarını tırmaladı, salyasını sakalına akıttı.
14 Akiş, görevlilerine, "Şu adama bakın!" dedi, "Delinin biri! Onu neden bana getirdiniz?
15 Bizde deliler eksik mi ki, önümde delilik yapsın diye bu adamı getirdiniz? Bu adamın sarayıma girmesi şart mı?"
- bilirdi ki, asıl onu koruyan Rabbin kendisi
- sıkıntıya düşerken kime kopuşuyorsun? ana/baban, devlete, vrıskar
- kendi aklına uymak, kendine güvenmek istemedi
Yeşaya 31:1
Vay haline yardım bulmak için Mısır'a inenlerin!
Atlara, çok sayıdaki savaş arabalarına,
Kalabalık atlılara güveniyorlar,
Ama İsrail'in Kutsalı'na güvenmiyor,
RAB'be yönelmiyorlar.
- böylelikle Ahimelek'in ölümüne sebep oluyor
- Bu, sade kanun verilirken şart koşuldu (Çıkıç 19:15)
- başka zaman şart değildi (kâhin olmayan kişi için zaten yasaktı)
- Rabbin Mesihi, Musa'nın kanununu bozuyor, yeni bir sistem getiriyor (Matta 12:3-4)
1.Petrus 2:4-5
"Ona gelin, diri kayaya gelin! O belki insanlar için reddedilmiş bir kayadır, ama Allah için seçili ve kıymetli bir kayadır. 5 Allah ruhça bir ev kaldırıyor. Siz de, o evin içinde diri taşlar olun. Öyle ki, bir kutsal görevliler grubu olasınız ve ruhça kurbanlar getiresiniz. Onlar İsa Mesihin eliyle Allaha makbul oluyorlar."
- yok ezbere dua (Gökteki Babamız...)
- yok kutsal yer ("Bu tapınağı yıkın...")
- yok kutsal zaman
Rom 14:5
Bir kardeş, bir günü öbür günlerden daha üstün tutuyor. Ama başka birisi bütün günleri aynı tutuyor. Herkes kendi düşüncesinde tam kararlı olsun."
- yok rubalar
"Vay sizi Ferisiler... uzun kaftanlar güyümeyü seviyorsunuz
- yok kafayı örten bir şey
2.Kor.3:17-18
"Şimdi, Rab Ruhtur, ve Rabbin Ruhu nerede ise, orada serbestlik vardır. Ve biz hepimiz, sanki bir bakır aynasına bakarak, örtülmemiş bir yüzle Rabbin şanlılığını görüyoruz. Ve Rabbin Ruhu bizi bir şanlılık derecesinden başka dereceye değiştiriyor. Böylelikle bizi gördüğümüz görüntünün haline getiriyor.
- RAB kendi Mesihine her şeyin en iyisini veriyor
- Rom 8:32 O, kendi Oğlunu bile saklamadı, Onu hepimiz için teslim etti. Ve Onunla birlikte bize herşeyi serbestçe vermeyecek mi?
- değil her istediğimiz - ama bize her ne lazımsa
- "Allahtan ne istediysem, bana verdi" - "senin isteğin olsun"
- ilk önce, Saul'un kılıcı bile, ona büyük geldi, artık öğrendi, büyüdü (Mezmur 18:34 - Ellerime savaşmayı öğretti, ve de kollarıma bakırdan bir yayı bükmeyi.)
- Davut en kıymetli şeyini Rabbe verdi - o da ihtiyacı olunca, onu geri veriyor, bu ihtiyacı görmek için (İbrahim - İshak; Davud - Beytlehem'den su, günahlı kadın/parfüm)
- Saul'un şerefli bir görevlisi (başçoban) ve Edomlu
- RAB'bin önünde dinsel görevini yerine getirmek üzere = belki arınmak ya da adağını yerine getirmek için = ona sanki bir yük idi
- Davut gene bütün yürekle ve sevinçle oraya kaçtı
- din ve gerçek Allah sevgisi = en büyük düşmanlar
- başka bir Edomlu (Hirodes) da Davudoğluna ölüm getirdi
- sonra görüyoruz, nasıl Davut onun hizmetinde çalışıyor (1.Samuel 27:2-3)
- ne kadar terslik: İsrail halkı onu severdi, ama onun kralı ondan nefret ederdi
- burada gene Filistilerin kralı onu severdi, fakat halk ondan nefret ederdi
- Golyat o kasabadan idi. Kral Akiş mutlaka onu tanırdı. Belki aralarında düşmanlık vardı, ve onun ölmesine sevindi
- "Davudun hakkındaki türküleri duyduk" diyorlar
- halk gözünde düşanı barındırmak ayıp bir şey, ama kral politikacı gibi, Davud'un Saul'a karşı düşmanlığını kullanmak istiyor.
- Davut Golyat'ın kılıcını taşırdı, o da bütün kasabada tanınırdı
- Davut korkuya düşüyor, kral onu teslim etmek zorunda kalmasın
- "Daha iyidir RAB’be sığınmak, ne kadar güçlülere güvenmek!" Mezmur 118:9 - Davut bu dersi öğrendi
- Davut o zaman Mezmur 56 yazdı:
------------------------------------------------
İmana sahip olan düşmeyecektir
Koro şefi için - “Uzak devletlerin sessiz güvercini” üzere - Davut’tan miktam - Gat kasabasında Filistililer kendisini yakaladığı zaman.
1 Acı, ey Allah; çünkü adamlar beni hırpalıyor;
bütün gün savaşıp, bana eziyet ediyorlar.
2 Beni gözletirip bütün gün hırpalıyorlar.
Fakat yukarıda, benim için savaşan büyük bir ordu var.
3 Korku duyduğum gün, sana güvenirim.
4 Allaha, evet sözünü övdüğüm Allaha, güvenirim, korkmam;
ölümlü bir varlık bana ne yapabilir?
5 Bütün gün bana acı çektiriyorlar,
bana zarar vermekten başka şey düşünmüyorlar.
6 Toplanıyorlar, saklanıyorlar izlerimi gözletiriyorlar,
sanki canımı almak istiyorlar.
7 Bu kadar suçla yüklüyken, kurtulacaklar mı?
Ey Allah, öfken bu insanları yere vursun!
8 Gurbetçilik hayatımın adımlarını saydın sen;
topla gözyaşlarımı senin kabına!
Onlar kitabında yazılı değil midir?
9 Haykıracağım zaman, düşmanlarım geri çekilecek,
şunu biliyorum ki, Allah benden yanadır.
10 Sözlerini övdüğüm Allaha sözlerini övdüğüm RAB’be
11 işte, o Allaha güvenirim ve korkum yok:
insanlar bana ne yapabilir?
12 Ey Allah, adaklarımı yerine getirecem;
sana şükran kurbanları sunacam.
13 Çünkü beni ölümden kurtardın,
ayaklarımı kösteklenmekten korudun.
Öyle ki, senin önünde, ey Allah,
hayatın ışığı içinde yürüyeyim!
------------------------------------------------
- Davut bu umutsuz durumda Rabbe güvenirdi, ama aynı zaman şüpheye düşerdi. Onun için kendini deli yapıyor
- sanki bu kadar büyük sıkıntı içinde aklını kaçırmış (kasabanın kapısına biniyor, sakalına tükürürdü)
- Belki Akiş onu anladı ve uzaklaştırmak için uygun fırsat aradı
------------------------------------------------
Allahın doğruluğuna övgü ilahisi
Davut’tan. Abimelek’in önünde kendini deli gibi gösterdiği ve onun tarafından kovulup gittiği zaman.
1 Her zaman RAB’be şükür etmek istiyorum;
ağzımda her daim onun övgüsü olacaktır.
2 RAB’le övünecem;
Düşkünler beni işitsinler ve sevinsinler!
3 Benimle birlikte RAB’bi yüceltin,
hep beraber onun adını kutlayalım!
4 RAB’bi aradım, o bana cevap verdi,
ve bütün korkularımdan beni kurtardı.
5 Gözlerinizi Ona çevirin,
yüzünüz aydınlık olacak,
hiç utançtan kızarmayacak.
6 Bakın: mutsuz biri haykırdı, RAB onu işitti,
ve bütün sıkıntılarından onu kurtardı.
7 RAB’bin meleği, ondan korkanları
kanatları altına alır ve kurtarır.
8 Tadın ve görün RAB ne iyidir!
Ne mutludur ona sığınan insan!
9 RAB’den korkun, ey siz onun kutsalları;
ondan korkanların hiç bir eksiği olmaz.
10 Aslanlar, yokluk ve açlık görebilir,
fakat RAB’bi arayanlar
hiç bir iyilikten eksik kalmaz.
11 Gelin, oğullar, beni dinleyin.
RAB korkusunu size öğreteyim.
12 Yaşamı seversen, mutlu günler görmek istersen,
13 dilini kötülükten koru,
dudaklarını da aldatıcı sözlerden.
14 Kötülükten kaç, iyilik yap, barışı ara
ve onun ardından git.
15 RAB’bin gözleri doğruların üzerindedir,
ve kulakları onların çığılıklarına açıktır.
16 Anılarını yeryüzünden silip atmak için,
RAB yüzünü kötülük yapanlara karşı döndürür.
17 Doğru olanlar yalvarır, RAB işitir
ve bütün sıkıntılarından onları kurtarır.
18 RAB, kalbi kırık olanlara yakındır,
ve ruhu bitkin olanları kurtarır.
19 Doğru adamın dertleri çoktur,
fakat RAB, her zaman, hepsinden onu kurtarır.
20 Onun bedenini korur;
bir tek kemiği bile kırılmayacak.
21 Kötülük, kötü adamı ölüme götürecek,
ve doğrunun düşmanları ceza görecek.
22 RAB, kullarının ruhunu kurtarır,
ona sığınanlardan hiç biri ceza görmeyecektir.